Niet zo maar een maandagavond, maar de ‘maandagavond’. Deze avond (7 juli) werd er weer gestreden voor de clubcompetitie en de daarbij behorende eeuwige roem en eer. In de uitnodiging werd het al aangekondigd…’een kolkende massa’ en dat werd het. 33 Mannen en vrouwen van TVR namen deel aan dit mooie evenement. Tel uit je winst, want alleen deelnemen levert je al snel 67 punten op met dit aantal deelnemers.Nog maar net bijgekomen van de zwemloop (dé wedstrijd van het jaar) en de volgende dient zich al weer aan, het lange afstandszwemmen (dé wedstrijd van het jaar). Zo’n avond geeft toch weer net een beetje extra dan een reguliere training. Een klein beetje spanning met de bijbehorende vragen…Zal mijn brilletje niet gaan lekken? Zit de bril strak genoeg? Zal ik een mooie rechte lijn kunnen houden? En niet te vergeten, het voornemen om niet te hard te starten. Met dit laatste heb ik altijd de meeste moeite. De zin en het enthousiasme om te starten wint het altijd van mijn ratio, met als gevolg een te snelle start.
Toch merkte ik na de start al snel dat ik mij begaf onder goed TVR volk. Waar ik in een wedstrijd buiten de vereniging de nodige klappen en trappen mag ontvangen, werd ik hier zo nu en dan gekriebeld aan mijn voetjes en voelde ik her en der een schouderklopje. Alsof mijn clubgenoten mij aanmoedigden: ‘Kom op Marcel, ga voor je PR’. Nu zal dit niet helemaal het geval geweest zijn, maar ik voelde wel het vriendschappelijke karakter van de wedstrijd (van het jaar).
Het voelt altijd heerlijk, zo na dat zwemmen. Het gevoel dat je 3 kilometer kunt zwemmen. Soms lijkt er geen eind aan te komen (dit kan ook aan mijn tempo liggen), maar altijd is er de tevredenheid. Ik ben er! Yes.
En toen volgde voor vele de grootste uitdaging van de avond…Hoe kom ik weer op het droge?! En het liefst zonder dat de kramp er in schiet. Na de 3 kilometer mochten we nog even klimmen en klauteren. Anderen maakten gebruik van toegesnelde TVR handen en de onvermoeibare (en wellicht ook slimmere) onder ons zwommen 100 meter door om daar gemakkelijk aan de kant te komen. Ikzelf schaarde mij onder de klimmers en klauteraars en ja……..daar schoot de kramp er goed in.
Al met al een fijne avond onder mooie sporters. Een avond met een klein wedstijdelement, maar waar het plezier toch vooral voorop staat. Tot slot een bedankje aan de mensen die zich bezig houden met de voorbereiding, uitvoering en nazorg van dergelijke activiteiten binnen de vereniging. We zijn een mooi ‘cluppie’.
Groet Marcel Bergwerff
Beelden zeggen meer dan 1000 woorden, moet Gerard Oomen gedacht hebben. Hij heeft de zwemtocht treffend gefilmd! Thanks Gerard!
