Zo’n 50 minuten rijden vanaf Rotterdam liggen de Vinkeveense plassen. Tot vorig jaar had ik daar nog nooit van gehoord. Simone Nell vroeg mij toen of ik ook mee wilde doen aan ‘het rondje eilanden’.
Ik leerde dat er 12 zandeilandjes in deze plassen liggen. En als je het bovenaanzicht hiervan ziet dan liggen ze ook nog in een aardig mooie cirkel. Vandaar de toepasselijke naam van deze wedstrijd ‘het rondje eilanden’. Het idee is simpel: verzamelen en starten op eiland 1. Je springt in het water (dit jaar met z’n tienen tegelijk, 30 sec. later starten de volgende tien totdat bijna 700 deelnemers in zo’n 35 minuten allemaal zijn weggestart). Je zwemt naar eiland 2, daar ren je over heen. Dan spring je weer het water in, zwemt naar eiland 3, klimt eruit, rent eroverheen, springt het water in voor een overtocht naar eiland 4 etc. etc. Een zwemloop tot de macht 11 dus. Je finisht waar je bent gestart. In totaal leggen alle deelnemers zo’n 5km te voet en 1500m al zwemmend af. Nou dat is best behapbaar, zelfs voor een minder goede zwemmer als ik. Dus ook in 2014 weer op naar Vinkeveen.
Het KNMI was zo vrij om code oranje af te geven voor het weer. Bij aankomst was het nog zonnig, maar de lucht betrok al snel. Ook werd er instructie gegeven voor het geval het zou gaan onweren tijdens de wedstrijd. Dit was misschien nog wel het spannendste vandaag. Na overleg tussen de organisatie en de jury (en waarschijnlijk het bekijken van de buienradar) is er gewoon op tijd gestart.
Omdat je maar nooit weet wat er allemaal op de bodem van de Vinkeveense plassen of op de eilandgrond ligt is het zwemmen met schoeisel verplicht. Als je voor de start om je heen kijkt dan zie alle soorten en maten schoeisel die je maar kunt bedenken. Vorig jaar had ik mijn ‘gewone’ hardloopschoenen, maar dat was niet bevallen. De echte profs (en ook ons eigen TVR lid Olaf Brouwers) lopen rond op barefoots, van die schoenen met aparte tenen. Sandalen, waterschoenen, gympen, wedstrijdschoenen… iedereen heeft zo z’n eigen tactiek. Ik zelf ging dit jaar voor de surfschoenen. Dat is me onderweg in ieder geval een stuk beter bevallen dan vorig jaar.
Onderweg bij eiland 2 een zandstrandje en verder overal trappetjes om uit het water te klimmen. De afweging daarna is: zet ik mijn zwembril af of houd ik hem op? Ik wisselde het wat af. Het water van de Vinkeveense plassen is echt helder, heerlijk! Ik heb nog opgelet of ik de stoel zag waar ik vorig jaar bovenlangs zwom, maar helaas. Dit jaar vooral begroeiing van de bodem gezien. Anderen hebben allicht ook vissen gezien. Eén flinke regenbui gehad maar gelukkig geen onweer en voor mijn gevoel was de wind minder sterk (minder golven) dan vorig jaar. Als je er dan bijna bent (eiland 10 o.i.d). moet je een stukje van zo’n 50 meter zwemmen. En daar waren alle golven tegelijk! Ik ging in de aanval met wat schoolslag (ter oriëntatie op de trap aan de overkant). Al snel besloot ik dat borstcrawl een betere tactiek was, want dan was je gezicht tenminste in het water. En ademen aan de kant waar de golven niet vandaan kwamen. En dan werd je weer gelift en neergekwakt. Pfff. Er gebeurde van alles. Ik dacht heel even ‘ik stop ermee, ik laat me uit het water halen’. Maar gelukkig denk je de volgende seconde ‘Het is maar 50m, gewoon door zwemmen’. Kortom, de laatste loodjes… Dan is daar die finishboog. Je krijgt een prachtige handdoek omgeslagen en je hebt het weer gehaald.
Maar de dag was nog niet om. Hedwig en Carola hadden het geschopt tot de finale bij de dames (top 20). Olaf B. had zich geplaatst bij de mannen (top 30). De finale is twee rondjes voor en over eiland 1. Uiteraard hebben we onze finalisten allemaal aangemoedigd. Toen zij gefinisht waren konden we op het terrein een hapje eten, nog even genieten van de zon voor we weer huiswaarts keerden. Deze wedstrijd is echt een aanrader. Hopelijk volgend jaar nog meer TVR aan de start!
Door: Hillie Heinsbroek
